W tym krótkim zdaniu widać nadzieję i rozpacz ludzkości. „Człowiek nie może
otrzymać niczego.” Z kontekstu wynika, że Św. Jan mówi o prawdzie duchowej.
Mówi nam, że istnieje rodzaj prawdy, której intelekt nigdy nie będzie w stanie
uchwycić, gdyż działa on w świecie idei, zaś treścią tej prawdy nie jest idea,
lecz życie. Boża prawda jest w swej naturze duchowa i z tego też tylko względu
może zostać przekazana wyłącznie na drodze duchowego objawienia. „Co by... nie
było dane z nieba.”
Apostoł Jan nie
podaje tutaj nowej doktryny, lecz rozwija prawdę nauczaną już w Starym
Testamencie. Na przykład u proroka Izajasza czytamy: „Bo myśli moje nie są
myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa
górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad
myślami waszymi”. Może czytelnicy rozumieli ten fragment jako wyższość Bożych
myśli nad ludzkimi, przy jednoczesnym ich podobieństwie, co też odnosi się do
wyższości Jego dróg w porównaniu z naszymi. Taka interpretacja także byłaby
słuszna, gdyż w końcu Bóg jest Osobą o nieskończonej mądrości i nieograniczonej
mocy. Jan jednak mówi wyraźnie, że Boże myśli są nie tylko większe od naszych w
sensie ilościowym, ale również jakościowo są całkowicie różne od naszych. Boże
myśli należą do duchowego świata, ludzkie zaś do świata intelektu. Duch jest w
stanie opanować intelekt, lecz ludzki intelekt nigdy nie pojmie ducha. Ludzkie
myśli nie są w stanie dorównać Bożym myślom. „Jakże niezbadane są Jego wyroki i
nie do wyśledzenia Jego drogi!”
Bóg stworzył
człowieka na Swój obraz i w jego wnętrzu umieścił organ służący do poznawania
rzeczy duchowych. Organ ten umarł z chwilą, gdy człowiek zgrzeszył. „Umarli w
grzechach” nie jest opisem śmierci ciała lub intelektu, lecz stwierdzeniem
śmierci organu poznawania Boga - duszy ludzkiej. Teraz ludzie zmuszeni są
polegać na innym organie, mającym o wiele mniejsze możliwości, nie
przystosowanym do tego celu. Oczywiście mam tu na myśli umysł ludzki, będący
siedzibą rozumu i pojmowania.
Człowiek nie jest
w stanie poznać Boga rozumem; gdyż organ ten może co najwyżej doprowadzić
człowieka do uznania faktu istnienia Boga. Światło rozumu może dopomóc w
odkryciu pewnych ważnych faktów dotyczących Stwórcy. „To bowiem, co o Bogu
można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem od
stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz
bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się
wymówić od winy.” Moralność człowieka może zostać oświecona światłem natury,
jednak głębsze tajemnice Boże pozostaną przed nim ukryte do czasu przyjęcia
oświecenia z góry. „Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego
Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może poznać, bo tylko duchem można to
rozsądzić.” Gdy Duch oświeci serce, wówczas ta część człowieka, która nigdy
wcześniej nie widziała, zaczyna widzieć, a ta, która nigdy nie znała - zaczyna
poznawać i to takim rodzajem poznania, którego najprzenikliwszy myśliciel nie
jest w stanie osiągnąć. Człowiek rozumie odtąd w sposób głęboki i
autorytatywny, nie potrzebuje żadnych racjonalnych dowodów, gdyż jego poznanie
jest natychmiastowe, doskonale przekonujące i satysfakcjonujące.
„Człowiek nie
może otrzymać niczego.” Na to właśnie Biblia kładzie nacisk. Człowiek może
bardzo cenić wielkie możliwości ludzkiego rozumu, lecz Bóg nie przykłada do
niego większej wagi. „Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego, co
doczesne? Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata?” Rozum ludzki jest
instrumentem doskonałym i użytecznym, gdy jest zastosowany w dziedzinach dla
niego przeznaczonych. Rozum jest darem Bożym i Bóg bez wahania odwołuje się do
niego, wołając do Izraela: „Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie!” Niezdolność i
nieprzystosowanie ludzkiego rozumu, jako organu umożliwiającego poznanie Boga,
nie wypływa z jego słabości, lecz z jego naturalnego nieprzystosowania do
spełnienia tegoż zadania, ponieważ nie został dany jako organ służący
poznawaniu Boga.
„Boży
podbój” z rozdziału – Oświecenie Duchem
Książka
AW Tozera “Boży podbój” jest praktycznie niedostępna. Według wydawców nakład
jest już wyczerpany i nie planują dodruku. W związku z tym zwróciłem się do
wydawnictwa Vocatio z prośbą o pozwolenie umieszczenia
obszernych fragmentów na moim blogu. Pozwolenie uzyskałem i dzięki uprzejmości
Wydawnictwa Vocatio możemy
zapoznać się z tą kolejną cenną pozycją A.W. Tozera. Za pozwolenie uprzejmie
dziękuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz