środa, 4 lipca 2012

Przymioty Boga, czyli prawda o Bogu

O niewypowiedziany Majestacie, moja dusza pragnie ujrzeć Ciebie. Wołam do Ciebie z prochu. Mimo iż rozpytuję o Twoje imię, pozostaje ono tajemnicą. Jesteś ukryty w świetle, do którego żaden człowiek nie ma dostępu. Tego, kim jesteś, nie sposób dociec ani wyrazić, gdyż chwały Twej nie da się opisać. A mimo to prorocy i psalmiści, apostołowie i święci dają mi nadzieję, że mogę w jakimś stopniu poznać Ciebie. Modlę się, abyś cokolwiek uznasz za stosowne, raczył mi objawiać i dopomógł mi odszukać skarb cenniejszy od rubinów lub czystego złota, gdyż z Tobą będę żył, gdy znikną gwiazdy zmierzchu i oddalą się niebiosa: wtedy tylko Ty pozostaniesz. Amen.

Poznanie przymiotów Boga nie jest zajęciem nużącym ani trudnym i dla oświeconego chrześcijanina może stanowić fascynujące doświadczenie duchowe. Dla duszy spragnionej Boga nie ma nic wspanialszego: „Nic tylko siedzieć i myśleć o Bogu Cóż to za radość! Snuć myśli i wdychać Boskie Imię. Nie ma większej rozkoszy na ziemi.” Frederick W. Faber

W tym miejscu wydaje mi się nieodzowne wyjaśnienie znaczenia słowa „przymiot” przyjętego w tej książce. Nie pełni tu ono roli pojęcia filozoficznego ani teologicznego. Za „atrybut” autor przyjmuje wszystko, co poprawnie może być przypisane Bogu. W naszym ujęciu przymiotem Boga może być wszystko, cokolwiek Bóg w jakikolwiek sposób objawił jako prawdą o sobie.

Takie określenie rodzi z kolei pytanie o ilość atrybutów Boskich. Myśliciele religijni wypowiadają różne zdania na ten temat. Niektórzy upierają się, że atrybutów tych jest siedem, lecz Frederick Faber opiewa „Boga o tysiącznych atrybutach”, a Charles Wesley powiada: „Radośnie wyznajemy Twe atrybuty, Chwalebne i niezliczone.”

Rzecz jasna cytowani poeci wychwalali Boga, a nie liczyli Jego atrybutów, lecz mądrzej chyba postąpimy podążając za przenikliwością zachwyconego serca niż za wyważonymi racjami teologów. Jeżeli przymioty są prawdziwymi cechami Boga, możemy obyć się bez ich numeracji. Co więcej, w naszych rozważaniach nad istotą Boga liczba atrybutów jest bez znaczenia, gdyż i tak przyjrzymy się zaledwie kilku z nich.

Jeżeli przymiot wyraża prawdę o Bogu, jest także tym, co może być przez nas odbierane jako prawda o Nim. Bóg, będący nieskończonością, posiada atrybuty, o których nie mamy żadnego pojęcia. Atrybut, jak wiadomo, jest koncepcją mentalną, odpowiedzią na Boskie samoobjawienie. Jest odpowiedzią Boga na nasze pytania Jego dotyczące.

Jaki jest Bóg? Jakim jest Bogiem? Czego możemy od Niego oczekiwać - dla nas i dla wszystkich stworzonych przez Niego rzeczy? Nie są to pytania jedynie teoretyczne. One dotykają głębi ducha ludzkiego, wpływają na życie, charakter i los człowieka. Jeśli pytania te zadajemy z szacunkiem, a odpowiedzi na nie szukamy w pokorze, nasz Ojciec w niebie na pewno się ucieszy. „Gdyż On pragnie, abyśmy oddawali się poznawaniu i miłości” - pisze Julian z Norwich - „aż do czasu, gdy zostaniemy zaspokojeni w niebie... Gdyż ze wszystkich rzeczy tylko oglądanie i miłowanie Stwórcy uczyni duszę mniejszą we własnych oczach, a napełni ją najbardziej bojaźnią, prawdziwą łagodnością i ogromem miłości do swych braci chrześcijan”.

A.W. Tozer  z książki „Poznanie Świętego”

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz