poniedziałek, 9 lipca 2012

Bóg jest pojedynczy, nie złożony z części, jeden w sobie

Człowiek jest sumą części swego ciała, a jego charakter jest sumą tworzących go cech osobowości. U każdego człowieka są one różne i nawet u tego samego człowieka mogą się co jakiś czas zmieniać. Charakter człowieka nie jest stały, gdyż jego cechy i ich nasilenie nie są niezmienne. Pojawiają się one i mijają, nasilają się lub zanikają, wykazując znaczną dynamikę na przestrzeni życia osobniczego. Dlatego człowiek, który w wieku 30 lat jest uprzejmy i wyczulony na potrzeby innych, w wieku 50 lat może być okrutny i gruboskórny. Taka zmiana jest możliwa, ponieważ człowiek jest dziełem „zrobionym”, złożonym z wielu składników, jest sumą swoich cech charakteru.

Rzeczą naturalną i właściwą jest to, że myślimy o człowieku jako o dziele Bożej Mądrości. Jest on bowiem w równej mierze stworzony, co „zrobiony”. To, jak został on stworzony, jest jedną z niewyjawionych tajemnic Boga. Nie wiemy, jak został on przeniesiony z niebytu do bytu. Prawdopodobnie pozostanie to zagadką dla wszystkich z wyjątkiem Tego, który powołał człowieka do życia. Jednakże to, jakim Bóg uczynił człowieka, nie jest tajemnicą i mimo iż znamy tylko cząstkę prawdy, wiemy, że człowiek składa się z ciała, duszy i ducha, że obdarzony jest pamięcią, rozumem, wolą, intelektem, uczuciem, i że wszystko to nabrało znaczenia dzięki temu, że otrzymał on wspaniały dar świadomości. Wiemy także, że wszystkie te elementy wraz z rozmaitymi właściwościami temperamentu składają się na całość istoty ludzkiej. Wymienione cechy są darami Boga skomponowanymi wedle zasad nieskończonej mądrości i stanowią rdzeń najwznioślejszych symfonii stworzenia, sploty najwspanialszego gobelinu wszechświata.

Ale pamiętać musimy, że pomimo tego, iż w swoich rozważaniach posługujemy się stworzonymi przez Boga myślami i słowami, to jednak owe myśli i słowa nie są adekwatne do boskości. „Ojciec przez nikogo nie został uczyniony ani stworzony, ani zrodzony - powiada Credo Atanazego - Syn pochodzi od samego Ojca, nie jest uczyniony ani stworzony, lecz zrodzony. Duch Święty pochodzi do Ojca i Syna; nie jest ani uczyniony, ani stworzony, ani zrodzony, lecz pochodzący”. Bóg istnieje w sobie i z siebie. Nie należy do nikogo. Jego substancja jest niewidzialna. Nie składa się z części, lecz jest pojedynczy w swojej jedności.

„Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży”. 1 Kor. 2:11

Doktryna Boskiej jedności oznacza nie tylko to, że Bóg jest jeden, lecz także, że Bóg jest pojedynczy, nie złożony z części, jeden w sobie. Jego harmonia nie jest wynikiem doskonałej równowagi Jego części składowych, lecz ich braku. Pomiędzy jego atrybutami niemożliwa jest sprzeczność. Nie potrzebuje On zawieszać jednego atrybutu, aby rozwijać inny, gdyż wszystkie Jego atrybuty stanowią jedność. Cały Bóg czyni wszystko, co czyni Bóg. Aby coś zrobić, Bóg nie rozdziela się na części, lecz w wykonaniu zamierzonego dzieła angażuje całą swą Osobę.

Przymiot, zatem, nie stanowi części Boga, lecz jest informacją o tym, jaki Bóg jest i - jak dalece potrafi sięgać nasz rozum - możemy powiedzieć, że przymiot mówi nam o tym, jaki jest Bóg, choć - jak starałem się to wyjaśnić - Bóg nie może nam dokładnie powiedzieć, jaki jest. To, czego świadom jest Bóg, gdy świadom jest siebie - wie tylko On. „Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży”. (Ps. 50,21) Jedynie równemu sobie Bóg mógłby przekazać tajemnicę swej Boskości, a sądzenie, jakoby Bóg mógł mieć kogoś równego sobie, jest absurdalne.

Atrybuty Boskie są znanymi nam prawdziwymi cechami Boga. Bóg nie posiada swych cech. Charakteryzują one to, co objawił nam o sobie. Miłość, na przykład, nie jest czymś, co Bóg posiada, co może rozpalić, zmniejszyć lub wygasić. Jego miłość jest sposobem, w jaki istnieje. Bóg kochając jest po prostu sobą. Podobnie ma się rzecz z pozostałymi Jego atrybutami.

Jeden Bóg! Jeden Majestat!
Nie ma innego Boga jak Ty!
Nieograniczona, nierozciągnięta Jedności!
Bezmierne Morze!
Wszystek żywot jest z Ciebie.
A Twoje życie jest pełną błogości Jednością.

Frederick W. Faber

A.W. Tozer  z książki „Poznanie Świętego”

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz